Hakikat, yazılı kaynaklarda da olan çok eskilerden gelen bir tartışmadır. Hakikat, kafamızın 

içinde dolaşan karmaşık bir kavramdır. Bilgiye açılan bir kapıdır ve bu kapıdan içeri adım 
attığımızda karşımıza çıkan ilk zorlu soru, "Hakikat nedir?" oluyor. Bu sorunun peşinden 
koşmak, sadece bir felsefi arayış değil, aynı zamanda varoluşumuzun derinliklerine bir 
yolculuktur. Hakikat, nesnel gerçeğin düşüncedeki yansımasıdır. Gerçek ile hakikat aynı 
şeyler değildir. Gerçek nesnel varoluşu, hakikat ise bu nesnel varoluşun zihnimizdeki öznel 
yansımasını dile getirir. Örneğin, elimizde tuttuğumuz bir kalem gerçek; onun zihnimizdeki 
yansıması hakikattir. Hakikat, gerçeğin kendisi değil, yansımasıdır ve düşünce ile nesnesi 
arasındaki uygunluğu dile getirir.Ancak bu kavram, felsefi dünyada çeşitli yorumlara sahiptir. 
İnsanlar, binlerce yıldır hakikati anlamaya ve açıklamaya çalışıyorlar. Her birimiz, hakikati 
kendi bakış açımızdan anlama arayışında birer yolcu gibiyiz. İçsel bir çaba ve düşünsel bir 
merak, bizi bu anlam arayışında yönlendirir. 
Platon'un İdealar Dünyası'ndan Descartes'ın şüpheciliğine, her düşünce akımı, hakikati 
anlamak için farklı kapıları aralamıştır. Bu kapılardan içeri girmek, evrenin derinliklerindeki 
gerçeklere ulaşma çabasında bir adımdır. Hakikati anlamak, bir toplumun da temel taşlarından 
biridir. Adalet, eşitlik ve dürüstlük gibi değerler, hakikati anlama çabasının sosyal 
yansımalarıdır. Toplumsal ilişkilerimizde dürüstlük, etik değerlerimizle uyumlu bir şekilde 
hareket etme arzumuzun bir yansımasıdır. Her geçen gün toplumda yeni sorunlar ortaya 
çıkıyor. Bunun temeli hakikati tam olarak bilmiyor olmamız. Hakikatin ne olduğunu eğer 
bilseydik, şu an dünyada etik olmayan durumların oranı azalırdı. Öncelikle, hakikatin ne olduğu konusundaki sürekli değişim ve yorum farklılıkları düşünüldüğünde, etik olmayan durumların ortadan kalkmasının tam anlamıyla mümkün olmadığını kabul etmemiz önemlidir. Toplumlar arasında kültürel, dini ve tarihsel farklılıklar gözetildiğinde, etik değerlerin yorumlanması ve uygulanması konusunda farklılıklar ortaya çıkabilir.
Mesela bir toplumun adalete olan bakış açısı, bir başkasınınkinden farklı olabilir. Hakikatin ne olduğu konusundaki anlayış, bu bağlamda, etik değerlerin nasıl tanımlandığına ve uygulandığına bağlı olarak değişebilir. Ancak bu durum, etik olmayan durumları haklı çıkarmak anlamına gelmez; aksine, daha fazla anlayış ve uzlaşma gerektirdiği anlamına gelir.
Dolayısıyla, hakikatin ne olduğunu bilmek ve bu doğrultuda etik bir temel oluşturmak, dünyadaki etik olmayan durumların azaltılmasına katkı sağlar.
Medya, sağlık, hukuk, siyaset vb. her alanda hakikatin varlığına ihtiyaç duyulur. Platon, 
"Hakikat her şeyin özüdür" der. Platon'un "Hakikat her şeyin özüdür" sözü, aslında bir felsefi 
düşünceyi ifade eder. Platon, Antik Yunan filozoflarından biriydi. Onun bu sözüyle ne demek 
istediğini anlamak için biraz düşünmemiz gerekiyor. Platon, gerçeklikle ilgili özel bir fikre 
sahipti. Ona göre, bu dünyada gördüğümüz nesneler ve olaylar sadece bir kopyadan ibaretti. 
Mesela, bir masa gördüğümüzde, o masa sadece "mükemmel masa"nın bir yansımasıydı. İşte 
Platon'un "Hakikat her şeyin özüdür" sözü, aslında bu mükemmel formların, yani ideaların 
evrensel ve değişmez doğasına vurgu yapar. Masa, sandalye veya herhangi bir nesne bu 
dünyada değişebilir ve geçici olabilir, ancak Platon'a göre, bu nesnelerin gerçekliği, onların 
mükemmel formlarındaki değişmez hakikatte yatar. Yani, Platon burada bize, gördüğümüz 
dünya sadece bir kopya ve asıl gerçekliğin, değişmeyen hakikatin başka bir dünyada olduğunu 
söylüyor. O, bilgeliğin ve anlamanın, bu mükemmel formların peşinden giderek elde 
edilebileceğine inanıyordu. 
İslam filozofları ise hakikat kavramını hem teolojik hem de felsefi bir bakış açısıyla ele 
almışlardır. El-Farabi, İbni Sina, El-Ghazali, İbni Rüşd gibi filozoflar İslam dünyasında 
hakikat kavramını genellikle Allah’a olan ilişki, varlık, bilgi ve ahlaki değerler bağlamında 
tanımlamaya çalışmışlardır. İslam’da hakikat, sadece sözlü ifadelerde değil, aynı zamanda 
davranışlarda da yansıtılmalıdır. Ancak ne yazık ki son zamanlarda bu pek mümkün değildir. 
Modern yaşamın karmaşıklığı, insanları hakikate uygun yaşamaktan uzaklaştırabilir. Teknoloji, bilgi bombardımanı ve hızlı değişen normlar arasında, insanlar temel değerleri ve gerçeklikle bağlantılarını kaybedebilir. İnsanın 
hakikate yönelmesi, yaşamının en anlamlı serüvenidir. Bu serüven, bireyin derin düşünceye dalması, içsel keşiflere yelken açması ve gerçek amacını bulma çabalarıyla şekillenir. Bu derin serüven, sadece dış dünyayı anlamakla değil, aynı zamanda içsel bir denge bulmakla da ilgilidir. Birey, kendi duygularını, düşüncelerini ve inançlarını anlamaya çalışarak, içsel bir berraklık elde etmeye yönelir. Bu içsel yolculuk, kişinin kim olduğunu, neyi değerli bulduğunu ve yaşamındaki önceliklerini belirleme sürecini içerir. Unutmayalım ki, hakikatle uyum 
içinde yaşamak, kendimize ve çevremize ışık saçan bir yaşamın başlangıcıdır. 
Hakikatin özünü kavrayıp mutlu bir yaşama başlamak dileğiyle…

(Bedirhan Yılmaz)